14.00 น. เมื่อตื่นมาดูนาฬิกาก็กระเด้งขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที วันนี้ตื่นสายเอามากๆ เพราะเมื่อวานออกไปกิเหล้ากินปลากับเพื่อนกับฝูงมา ทำให้วันนี้เกิดอาการเมาค้าง ไม่รู้จักตื่นทั้งๆ วันนี้ต้องไปจ่ายค่าเทอม เดียวจะไม่ได้สอบกันพอดี วันนี้เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่ง เพราะแฟนหนีไปบวชชีเอาบุญมาให้เราเป็นเวลา 7 วัน (หมอดูเค้าว่าอย่างนั้น)
ไปจ่ายค่าเทอม... วันนี้คนในนมหาลัยเยอะม๊ากกก ไอเราก็คิดในใจว่าแป๊บเดียว คนรอต่อแถวยาวยังกะหางว่าว ต่างคนต่างลีลา ชักช้าร่ำไรอะไรกันก็ไม่รู้ ต้องถามนู้นถามนี้ พนักงานก็คงจะคิดในใจ จะถามอะไรนักหนาจ่ายและก็ไปซะไป๊ คนนึงใช้เวลาประมาณ 5 นาที คิดดูเล่นๆ ผมอยู่คนที่ 36 5 x 35 = 175 นาที แม่เจ้า อีก 5 นะทีจะรอครบ 3 ชม. กรูจะรอดีไหมเนี่ยยย ข้าวปลาก็ยังไม่กิน ขืนยืนรอวันนี้ก็ไม่ต้องไปทำอะไรกินแล้ว เมื่อยขาอีกตังหาก คิดแล้วก็กลุ้มใจจึงเอยปากถามพี่สาวข้างหลัง พี่ครับวันนี้ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้ละครับ พี่สาวคนนั้นตอบ..อ๋ออ น้อง วันนี้เค้าเปิดรับสมัคร นศ. ใหม่ ผมถามต่อ...ถึงวันไหนหรอครับ ? พี่สาวคนสาวตอบ...ฮ่ะๆประมาณ 3 วันแหละน้อง พี่ก็ไม่ได้เป็น นศ. ใหม่หรอก พี่มาจ่ายค่าเทอม ไหนๆก็มาแล้วพี่ก็เลยอยู่รอ ผมก็พูดว่า...เหอๆ 3 ชม. ไม่รู้จะได้จ่ายหรือป่าวเนี่ย พี่สาวพูดต่อ... น้องก็กลับก่อนก็ได้พี่จะได้ไวขึ้นอีก 1 คน ผมพูดต่อ...ไม่เป็นไรครับผมรอแหละดีแล้วไหนๆก็มาแล้วก็ให้มัันเสร็จๆไป (คิดในใจหมั่นไส้ จะกลับอยู่ละดันพูดกวนๆ ให้รอต่อตูจะได้คุยกับพนักงานนานๆบ้าง หึหึหึ) สรุป 2 ชม. ก็จ่ายเสร็จเรียบร้อย เพราะว่าเขาแยกแถวออกมาให้อีก 1 แถวผมก็วิ่งไปต่ออย่างรวดเร็ว
5 โมงเย็นกลับถึงบ้านกินขข้าวให้หน่ำใจซัก 2-3 จาน นั่งวางแผนสอน Blogger จะสอนยังไงให้คนรู้เรื่องวะเนี่ยยย! ไอเราก็สอนคนไม่ค่อยจะเป็นเท่าไร เอาเป็นว่าสมมุติว่าเขาเข้าใจก็แล้วกัน หุหุ
